Kluczowym elementem zabezpieczenia antykorozyjnego jest odpowiednie przygotowanie powierzchni przed nałożeniem powłoki ochronnej. Kolejno zgodnie z PN–EN ISO 12944 kontrolowane są następujące aspekty:
- stopień wejściowy skorodowania powierzchni [PN–EN ISO 8501–1:2008] - Pozwala wstępnie oszacować czas potrzebny do odpowiedniego oczyszczenia konstrukcji. Nakład pracy potrzebnej do oczyszczenia do tego samego stopnia konstrukcji wykonanej ze stali świeżej, składowanej pod dachem jest wiele mniejszy niż takiej samej konstrukcji wykonanej ze stali długo składowanej na dworze, skorodowanej, czy poddawanej renowacji pokrytej wcześniejszymi powłokami zabezpieczającymi.
- stopień zanieczyszczenia powierzchni (pozostałości olejów/smarów, wcześniej nakładanych powłok) - Determinuje postępowanie przed obróbką strumieniowo-ścierną, tj. mycie konstrukcji z użyciem detergentu, mycie wodą pod ciśnieniem
- stopień przygotowania spoin, krawędzi i innych obszarów z wadami powierzchni [PN–EN ISO 8501–3:2008] - Dla prawidłowego zabezpieczenia konstrukcji stalowych użytkowanych w środowisku o kategorii korozyjności C1 i C2 wystarcza przygotowanie powierzchni w stopniu P1, środowiska bardziej agresywne wymagają staranniejszego przygotowania powierzchni P2 dla środowiska C3i C4, oraz P3 dla środowiska C5–I, C5–M, oraz lm1 do lm3.
Po doprowadzeniu konstrukcji do wymaganego stopnia przygotowania przechodzimy do kolejnego etapu którym jest oczyszczanie strumieniowo-ścierne.
← wstecz
